Tripjes gepland, veel golf en Domino Foundation

Hoogtijd om er weer eens op uit te gaan in dit mooie land. Maar helaas werd er in 1 park door het personeel gestaakt(!) en zaten de lodges in een ander park vol (sommige scholen hebben half term), dus konden we afgelopen weekend niet op stap. Nu gaan we over ruim een week naar Oribi Gorge Nature Reserve, een privé park met een hele mooie lodge (zie www.thegorge.co.za): de recensies zijn stuk voor stuk lovend op Tripadvisor. Eind maart, als we hier een langweekend hebben, gaan we 3 dagen naar Kaapstad. En tenslotte ben ik bezig m'n eerste tripje naar Nederland te boeken (2 tm 24 mei), zodat ik er ben als de meiden terugkomen uit de US. Heerlijke vooruitzichten!!
Zoals te doen gebruikelijk, worden nieuwelingen verwelkomt met een koffieochtend en zo ook vorige week vrijdag: een nieuwe Duitse. Was weer een gezellig samenzijn en weer nieuwe gezichten gezien: het aantal Ned hier is dan misschien niet zo groot, er zitten al met al toch nog aardig wat buitenlanders, zowel op de estate als er buiten.
Na afloop van m'n fitnessklasje al een paar keer koffie gedronken met Cristina, een Portugese, die hier sinds januari woont en samen met haar man (Unilever) en 4 dochters nog in een tijdelijk appartement woont. Verder drink ik bijna iedere vrijdag koffie met Esther, spreek ik regelmatig met andere vrouwen af of zie ze op de golfbaan, of als we 's avonds met een groep uiteten gaan. Zo hebben we afgelopen vrijdagavond Ton ontmoet, de nieuwe baas van Shell in ZA. Zijn vrouw komt waarschijnlijk later: eerst moet de jongste zoon nog op kamers.
We zijn echt van plan om, nu we hier op een golf estate wonen, zo goed mogelijk te leren golfen. Want wat is het een moeilijk spelletje… Na weer de nodige frustraties, heb ik me voorgenomen om iedere dag te golfen, is het niet op de baan of les, dan wel oefenen op de driving range. Erik heeft sinds vorige week ook een eigen set (hij had tot nu een beginnersset te leen). Aan t materiaal kan t dus niet meer liggen, dat we nog zo inconsistent zijn met onze slagen. Afgelopen zaterdag zijn we samen met Beate en Holger, een Duits stel, de baan op geweest. Berendruk, dus de druk om snel te spelen was erg hoog en dan is het lastig om je rust te nemen en je goed te concentreren. Zondag heeft Erik met een groep van zo’n 25 man van de estate gegolfd op een baan in de buurt. Afslaan was al om 7 uur(!). 18 Holes (tot nu toe hebben wij alleen nog maar 9 gedaan). Hij kwam zeer tevreden thuis. En ja, R.T. te R, desondanks hebben we ook nog steeds een heel gezond liefdesleven ;-)
Vanmorgen was dan eindelijk maar toch het moment voor de Domino Toer. We gingen langs een aantal projecten, die de stichting heeft opgezet: keuken waar dagelijks ruim 700 sandwiches worden gesmeerd voor schoolkinderen (voor sommige is dit de enige maaltijd op een dag!). Een andere keuken waar dagelijks op 24 pitten liters soep worden gemaakt voor de creches in de omgeving (in een township nog geen 5 km van Mount Edgecombe, onze luxe bubble!). Als mensen horen, dat de kinderen (0 tot 6 jaar) daar te eten krijgen, sturen ze hun kinderen er naartoe en eenmaal daar, kunnen de begeleidsters de kinderen spelenderwijs onderwijzen. De meeste kinderen komen nl naar de lagere school zonder dat ze Engels spreken (thuis spreken ze Zulu maar op school is Engels de voertaal) of dat ze vormen, cijfers en letters kennen plus alle verdere basisvaardigheden die een kleuter normaliter op school leert. We hebben een creche gezien in een soort hutje, maar ook 1 die al echt op een schooltje lijkt: een stenen gebouw met een heus speelterrein buiten. De lagere school die we bezochten, biedt officieel plaats aan 450 leerlingen, maar er zitten er 950. Per klas zitten ruim 60 kinderen, die les krijgen van 2 leerkrachten. Onlangs hebben medewerkers van Vopak daar 10 toiletten gebouwd en nu moeten er nog extra wastafels komen (momenteel zijn er 2!). De meeste kinderen hebben thuis geen stromend water en daarom gaan ze zich op school ook provisorisch wassen. Als laatste bezochten we het babyhuis. Hier worden max 6 kinderen opgevangen, die door hun ouders (moeders) ter vondeling zijn gelegd. Het is de bedoeling dat de babies/peuters daar tijdelijk wonen tot ze geadopteerd worden.
Het was een zeer indrukwekkende rondleiding langs schrijnende situaties. Een echte eye-opener. Kwa-Zulu-Natal, de provincie waarin wij wonen is wereldwijd het hardst getroffen door het HIV virus. Veel kinderen zijn wees of half wees en er wordt amper voor ze gezorgd. Daarom dat Domino Foundation ze via hun voedselprogramma’s probeert te bereiken. Het eten is dus als het ware een lokkertje: eenmaal op school kun je onderwijzen en ze een diploma laten halen en daarmee kans geven op een betere toekomst. Domino begeleidt ook projecten om tieners te leren omgaan met het andere geslacht. Zo leren ze ze om trots te zijn op hun lichaam, dat iedereen uniek is en dat zwanger worden en een kind krijgen (en daarmee 300 Rand/maand (zo’n €20) van de overheid krijgen voor childsupport) niet de oplossing is om op 14 jarige leeftijd geld te hebben.
Over 2 weken heb ik een meeting op het kantoor van Domino om te horen op welke manier ik me binnen de stichting nuttig zou kunnen maken, want dat is me nog niet helemaal duidelijk. Het schijnt nl niet de bedoeling te zijn, dat ik in een klas kan gaan assisteren (iets dat ik zelf voor ogen had). Cliffhanger….