Twee heerlijke weken met de meiden

Eindelijk was het dan zover: op 17 december arriveerden Suzanne en Annette in Durban. Eindelijk weer voor even een echt gezin!
Woensdag hadden ze een verwendagje met kapper en manicure. Donderdag gingen we op safari naar Tembe Elephant Park. Het was een lange reis van meer dan 4 uur, want het park ligt helemaal in het noorden van ZA, tegen de Mozambikaanse grens aan. We waren precies op tijd voor de lunch en daarna gingen we meteen op safari. We zaten in een open jeep met z'n tienen. Het is een groot park en er rijden maar weinig jeeps rond: 3 van de logde en dan worden er dagelijks nog max 10 privé auto's binnen gelaten. De eerste keer zagen we alleen een olifant en giraffes in de de verte. Maar de volgende ochtend hadden we meer geluk Halverwege hielden we een koffie- cq sanitairestop. Ik ging met m'n felroze fleece achter een struik zitten. Toen ik opstond schreeuwde Suzanne: 'Niet omkijken mam, maar ik zie daar hele grote manen achter je'. Natuurlijk geloofde ik haar niet, maar eenmaal terug bij de jeep, hoorde onze ranger een leeuw brullen en verzocht ons snel in te stappen. Wij met onze volle mokken koffie hobbelend in de jeep en ja hoor, zo'n 100 meter van waar ik zat te plassen, liep een leeuw over de weg en even verder lag er 1 midden op het pad…
Ook weer olifanten gezien (het heet natuurlijk ook niet voor niks Tembe Elephant Park: hier wonen grote kuddes olifanten, de grootste en met de grootste slagtanden ter wereld). Helaas alleen mannetjes, die op zichzelf leven, dus geen grote kuddes.
Terug bij de lodge kregen we een uitgebreid ontbijt en daarna konden we even lekker relaxen bij onze tent (best luxe met mooie bedden en een buitendouche). De meiden hebben zich lekker laten masseren. 's Middags hebben we tijdens de safari weer dezelfde leeuwen gezien en giraffes.
Tijdens het avondeten kregen we de eerste avond impala en de tweede avond kudu. Wij geven de voorkeur aan de eerste.
De ochtend safari is om 6 u 's morgens, daarvoor krijg je een licht ontbijt. Dit keer zagen we zebra's, giraffes en - zoals de ranger ons vertelde - een geile olifant, te herkennen aan de (zeer penetrante) geur die hij verspreidde. Hij kwam recht op de jeep afgelopen, maar volgens de ranger hoefden we ons geen zorgen te maken, als we maar heel stil bleven zitten. Toch zag Suzanne wel even haar leven aan zich voorbij flitsen, toen de olifant de jeep optilde door z'n slagtanden onder de bull bar te houden. Maar inderdaad, doordat er geen reactie kwam, verloor de olifant interesse in ons en draaide zich om.
Na het ontbijt verlieten we het kampement om naar St. Lucia te gaan. Daar hebben een boottocht gemaakt over de sanctuary en weer hele kuddes hyppo's in t water gezien en een paar krokodillen aan de kant.
Zondagmiddag wilden we naar het Moses Mabida stadion, maar daar werd een voetbalwedstrijd gespeeld. 's Avonds zijn we naar Long Walk to Freedom geweest. Indrukwekkend en zeer getrouw de werkelijkheid. De meiden wisten eigenlijk heel weinig over het leven van Mandela en de Apartheid die hier heerste (al is er nog steeds een lange weg te gaan).
Suzanne heeft een heel trainingsschema meegekregen voor de vakantie, dus is ze diverse keren met ons naar de sportschool geweest.
Maandag hebben we een dagje geshopt voor de laatste kerstcadeautjes en wat leuke kleding.
Maandagmiddag hebben we Pretty, onze hulp, naar huis gebracht. Ze woont zo'n 40 km bij ons vandaan en komt 4x per week naar ons toe. Ze hoeft gelukkig maar 1x over te stappen, maar de reis duurt wel zo'n anderhalf uur. We waren best onder de indruk: ze woont dan weliswaar in een stenen huis, maar ze hebben een woonkamer, 1 slaapkamer en een badkamer. In de woonkamer slapen de twee kinderen en daar staan ook nog 2 banken en een grote kledingkast in. Achter het huis is nog de Zulu kitchen, dit is een groot rond gebouw met rieten dak, waar aan 1 kant een fornuis en koelkast staan. In het midden is een vuurplaats. In onze optiek een heel inefficiënt gebruik van de ruimte. De kinderen waren heel blij met hun cadeau (ze kregen allebei een paar hoge all stars).
Dinsdagmiddag zijn Amanda en Gary hier met hun 3 jongvolwassen dochters, die in Engeland wonen, geweest voor preXmasdrinks. De dames konden het samen goed vinden.
Woensdag, 1e kerstdag: eerst uitgeslapen en daarna uitgebreid ontbijt en pakjes onder de boom. Iedereen is weer behoorlijk verwend. Het was een snoeihete dag, die we voornamelijk in en rond het zwembad hebben doorgebracht. Erik heeft een heerlijk kerstdiner bereidt, dus dat was smullen.
Donderdagochtend iedereen aan t sporten en aan t eind van de middag naar Yvon en Mark voor een borreltje en daarna door naar Harvey's voor een heerlijk diner, altijd bijzonder en bijzonder lekker!
Vrijdag zijn we weer op reis gegaan. Weer naar het noorden, maar nu naar het strand. We hadden een plek uitgezocht, waar de meiden konden duiken. Maar Suzanne zag het eigenlijk niet zo zitten, want er zitten hier haaien… Maar na met diverse mensen gesproken te hebben, heeft ze zich laten overtuigen dat het allemaal reuze mee valt en dat je eigenlijk geluk hebt als je er eentje ziet. Dus de volgende ochtend waren we al voor half 9 op t strand, want de eerste duik was om 9 uur. Nadat de meiden vertrokken waren, hebben pa en moe zich op een duin, onder de bomen geïnstalleerd: in de schaduw en goed overzicht. Lekker liggen lezen.
Tegen elven waren ze weer terug. Suzanne over haar angst heen. Al is ze maar 35 min beneden geweest, omdat toen haar lucht al op was. Ze hebben veel mooie kleurrijke vissen gezien. 's Middags om 1 uur was de volgende duik. Ook toen was Suus snel zonder lucht, maar dit keer moest Annette van de master ook mee naar boven, omdat ze elkaars buddy zijn. De rest van de groep kwam even later boven met grote verhalen dat ze 2 witte haaien hadden gezien van zo'n anderhalve meter. Suzanne blij dat ze toe net weer boven was (zie je wel, zie je wel, zeggen ze dat je hier amper haaien ziet en ik ben in t water en ze zijn!) en Annette balen dat ze t gemist had….
De lodge waar we verbleven was eenvoudig doch leuk opgezet met allemaal hutjes op palen. Helaas was het restaurant een ramp: uren wachten op ons eten en als het dan komt krijg je of het verkeerde of blijkt er een ingrediënt op te zijn, dat niet van tevoren wordt doorgegeven en dus krijg je een pizza met amper iets erop. Volgende keer maar eens een self-catering chalet uitproberen.
Zondagochtend regende het. Voor de meiden geen probleem, want die gingen nog een keer onder water (jammer dat overal de onderwatercamera's waren uitverkocht), maar voor de oudjes minder. Wij zijn daarom maar op zoek gegaan naar lekkere koffie, want na twee dagen nescafe hadden we daar wel behoefte aan.
Na het duiken zijn we meteen huiswaarts gekeerd: inmiddels was het toch echt gestaag gaan regenen en we hadden nog een lange reis voor de boeg.
En toen was het alweer de laatste avond samen. Op verzoek tiramisu gemaakt en 's avonds nog 1x kolonisten gespeeld.
Maandagochtend ben ik met Suzanne bij Anne (vrouw van collega van Erik) op de koffie geweest, want zij heeft in Groningen gestudeerd en daar gehockeyd. Daarna gingen Erik en Suzanne naar de sportschool en Annette en ik nog even shoppen bij Zara. We zagen elkaar voor de lunch bij Tashies, 1 van onze favoriete lunchplekjes. Toen naar huis, de laatste spullen inpakken en naar t vliegveld. En dan afscheidnemen… hoe moeilijk… We zijn daarna meteen doorgereden naar de golfbaan voor de broodnodige afleiding. 's Avonds zaten we met z'n tweeën met een kater op de bank: zo saai, zo stil Echt wennen weer… zucht….