Early Birds

Op 21 maart, toen de herfst (nee: geen vergissing!) begon, ging de zon precies om 6 uur op en om 18 u onder. Nu worden de dagen iedere dag een paar minuten korter, maar nog steeds zijn Durbanites early risers: de dag begint hier voor velen vroeg. De meesten moeten ver reizen (in mini busjes die ze hier taxi's noemen (een taxi waar je alleen of met z'n tweeën in zit, noemen ze een cab) om op hun werk te komen en anderen gaan eerst sporten. Er zijn meerdere hardloopclubs die rond 5 uur/ half 6 verzamelen. Of je spreekt om half 7 's ochtends af om 9 holes te spelen voor je gaat werken.
Erik begint dit ritme al aardig over te nemen. Meestal staat hij om 6 uur op en gaat dan of beneden in de tuinkamer yoga oefeningen doen of hij gaat op de estate een rondje hardlopen. Ik ben meer een nachtuil en vind het al gauw te vroeg. Maar ja, soms ontkom je er niet aan. Zo was ik twee weken geleden uitgenodigd om een verjaardag op een boot te vieren: verzamelen op zondagochtend om kwart voor 7 om dolfijnen te spotten. We zaten nog niet op de boot of we zagen de dolfijnen voorbij zwemmen. Wij er zgn snel achteraan, maar helaas, niet meer gezien en ook geen andere dolfijnen. Dit is de zoveelste keer dat ik op een whale en of dolphin watching boottocht ben geweest, zonder 1 van voornoemde zoogdieren te hebben gezien. A la het mocht de pret niet drukken, want de rib waarop we met 10 vrouwen zaten scheurde met zo'n grote snelheid over het water dat de punt kwam uit het water kwam en wij maar joelen. Daarna een heerlijk ontbijt bij een gezellig tentje op het terras, dus een welbestede ochtend.
Erik heeft die ochtend een halve marathon gelopen. Omdat de loop op een uur rijden van Durban was, moest hij helemaal vroeg op want de start was om 6 uur. Alle sportevenementen beginnen hier zo vroeg, vanwege het klimaat, want het is al snel te warm om lekker hard te lopen en te fietsen.
Op zondag lopen we regelmatig hard op de boulevard van Durban, totale lengte ruim 6 km. Als je daar om half 8 loopt, lijkt het wel Scheveningen in de middag: het is er vol met joggers, fietsers, hardlopers, wandelaars, mensen die op het strand zitten te braaien (bbq-en), surfers, etc, etc.
Maar de komende dagen is het even geen hardlopen of andere sport voor mij, want ik heb een slijmbeursontsteking in combinatie met een beknelde zenuw in m'n linkerheup, wat erg pijnlijk is. Ik ben gisteren bij de fysio geweest en nadat hij de diagnose heeft gesteld, kreeg ik eerst een kwartier ultra sound schotjes door m'n bil, daarna acupunctuur en tenslotte heeft hij de peesplaat gerekt. Dinsdag moet ik weer terug. Tot die tijd mag ik een half uur wandelen. Het komt volgens mij niet alleen van het (vele) sporten, maar ook van het vele zitten. Zoveel als ik tegenwoordig zit, was ik nooit gewend. Bij Curves stond en bewoog ik veel. Dus heb ik me nu voorgenomen om af en toe achten de computer te gaan staan (sinds onderzoek heeft aangetoond, dat zitten dodelijk is, zijn er in Australie al in hoogte verstelbare bureaus aangeschaft, zodat je zitten en staan kunt afwisselen). Gelukkig hebben wij een bar in huis, dus daar sta ik nu aan).
Omdat ik de laatste keer niet tevreden was over de highlights in m'n haar, wilde ik een andere kapper uitproberen. Er zitten hier immers plenty. Door de professionele uitstraling van de salon en 1 vd kappers een paar in t voorbij gaan te hebben geobserveerd, had ik een paar weken geleden een afspraak gemaakt met de bewuste kapper, Charles geheten. Kom ik afgelopen donderdag op het afgesproken tijdstip in de salon, blijkt mijn afspraak uit het boek te zijn gegumd, omdat Charles vertrokken is. Vreemd! Eigenlijk had ik toen weg moeten gaan, maar ja, eigenlijk kende ik die Charles natuurlijk ook helemaal niet en het was er goed bezet, dus toen ik tussen geschoven kon worden, ben ik gaan zitten. Heel specifiek heb ik vertelde wat de bedoeling was en hoe ik de highlights niet wilde. Dus wat schetst mijn verbazing als ze het haar gaan drogen: allemaal hele blonde strengels in mijn gezicht. En wie mij kent, weet dat ik dan niet mijn mond hou. Dus de manager erbij. Verhaal aangehoord, kapster in tranen en ik meegetroond naar de andere kant van de salon. Daar werd mijn haar geföhnd en hier en daar nog een beetje bijgepunt. Ik was net een lapjeskat met al die strepen. Vreselijk! En dat terwijl ik zo naar deze afspraak had uitgekeken. Ik had me zand in de ogen laten strooien door de uitstraling. Deze behandeling zou niet in rekening worden gebracht en ik mocht een nieuwe afspraak maken waar ik ook met korting behandeling zou krijgen. Omdat de manager alles uit de kast haalde om het mij naar de zin te maken, ben ik gisteren teruggegaan voor de herkansing. De kleur is nu gelukkig een stuk beter, maar de kapper wilde het niet föhnen zoals ik het altijd heb, want dat was volgens hem een ouderwets kapsel en ook het haar snijden was volgens hem helemaal uit. Nou het is nu niet bepaald dat Durban 'the center of the fashionista's is. Dus heb ik hem maar laten praten en er ondertussen het mijne van gedacht, want ik mijn optiek (en ook die van Suzanne toen ik haar na afloop een foto stuurde) was dit toch een stuk tutterig dan wat ik altijd heb. Vanmorgen m'n haar gewassen en op mijn manier geföhnd: helemaal happy. Maar je begrijpt dat ik hier nooit meer naar terug ga en dus ook geen gebruik maak van de 'complementary blow dry' (gratis haar föhnen) op m'n verjaardag: ik vier m'n verjaardag as donderdag met een kop die mij aanstaat!