Alweer een maand hier: de eerste indrukken

How time flies: alweer een maand op m'n nieuwe stek. Maar om nu te zeggen dat ik gesetteld ben?? Nou nee. En dat heeft met name te maken met het feit dat we onze eigen spullen nog niet hebben. Het voelt daardoor nog niet definitief, als een plek waar je de komende tijd woont, als thuis dus eigenlijk. Maar ja ondertussen gaat je leven natuurlijk wel gewoon door en doe je allerlei dingen die gedaan moeten worden: boodschappen doen, tickets voor de meiden boeken die hier in de kerstvakantie komen, tripjes voor die kerstvakantie uitzoeken en boeken, administratie doen, bedrijven bellen voor offertes en opdracht geven en fit blijven door te sporten. En dan natuurlijk de leuke dingen, zoals: een nieuwe stad leren kennen, dus een beetje de toerist uithangen (afgelopen zondag naar het Moses Mabhida stadion geweest waar in 2010 WK voetbal werd gespeeld en met een kabeltreintje helemaal bovenop het stadion geweest en daarna een rondleiding door het stadion gedaan; vandaag naar een Florida Rd geweest, een straat vol leuke winkeltjes, galerietjes en restaurantjes) en afspreken met allerlei mensen om contacten op te bouwen. Tot nu toe alleen maar hele leuke, aardige, gezellige mensen ontmoet (heus!). Al blijft het natuurlijk wel wennen zonder kinderen, want dat is toch wel het grootste verschil met onze vorige uitzending. Wat is het soms saaaaaiiii met z'n tweetjes. Gelukkig hebben we elkaar nog steeds genoeg te melden en hebben we het goed samen, maar wat is het soms stil. Er zijn momenten dat je zelfs het geruzie met je kinderen mist...
De eerste indrukken zijn zonder meer positief: het klimaat is over het algemeen heerlijk (tja het is hier niet voor niks zo groen, dus dat het ook af en toe regent moeten we maar voor lief nemen), de mensen zijn erg aardig en super beleefd (duidelijk de Eng invloed), spreken allemaal goed Engels, al moet je soms wel heel erg je oren spitsen om te horen wat ze nu precies zeggen. De meeste mensen spreken hier tenminste 2 talen (zwarten Zulu en Engels; blanken Engels en Afrikaans) en sommigen spreken alle 3. Arbeid is hier heel goedkoop, daarom loopt er ook overal veel te veel personeel rond. Het leven is hier sowieso goedkoper dan in Ned, en dat geldt dan ook met name voor je dagelijkse boodschappen en uit eten gaan. Geïmporteerde spullen daarentegen zijn duur, soms duurder dan wat je er voor in Ned zou betalen.
Af en toe lijkt het net of je hier in de jungle woont met alle beesten - en de geluiden die ze maken - om je huis, want behalve de veelvuldig besproken apen, zitten hier ook veel vogels (die ibissen zijn sowieso super irritant met hun geschreeuw maar helemaal om 5 uur 's ochtends :( duidelijk geen zangvogels) en laatst zag ik vlak bij huis een soort dassen de weg oversteken.
Tja en dan hoort daar schijnbaar ook bij, dat de elektriciteit uit kan vallen (alhoewel ons dat in Boskoop ook niet vreemd was), zoals afgelopen woensdagavond ineens. Dat zal ook nog heus wel vaker voorkomen, alleen waren we er nog niet goed op voorbereid: we hadden maar 1 zaklamp, de hoofdlamp die Erik voor trail running had gekocht, maar tot nu toe dus alleen nog maar voor andere zaken gebruikt (nacht safari en stroomuitval).
Het voelt heel veilig om hier te wonen. Maar ja, we wonen dan ook op een gated community met bij iedere ingang een controlepost, waar ze echt heel streng zijn: als bezoeker kom je alleen binnen als je een code hebt. Die code moet jij als eigenaar bij t kantoor vd estate per sms aanvragen. De estate is echter zo groot, dat het meer als een dorp voelt als je hier rondrijdt. Ja, het meeste doe je hier per auto. Ik ben nu een paar keer lopend op bezoek gegaan, maar dat is pittig (en soms erg warm) met alle heuvels hier. En afgelopen woensdag ben ik terug van de golfles verdwaald; uiteindelijk met googlemaps op m'n telefoon thuisgekomen...
Onze tuin is helemaal besloten, wat aan de ene kant fijn is, want geen inkijk en Ollie kon vrij rondlopen, maar aan de andere kant ook jammer dat je helemaal geen uitzicht hebt: veel huizen kijken uit op het golfterrein.
Het grote voordeel van ons vrijwel lege huis is, dat we nu veel klussen veel eenvoudiger kunnen laten uitvoeren. Zo zijn er inmiddels 3 slaapkamers geverfd en gaan ze as maandag beginnen met het schuren en lakken van de houten vloer die op de hele begane grond ligt.
De mannen, die afgelopen weken de slaapkamers hebben geverfd, wonen 100 km hier vandaan. Ze staan 's ochtends om half 4 en komen met de trein naar Durban, waar hun werkgever ze oppikt.
Alles wat wij niet meer nodig hebben, wordt door 'ons personeel' (maid en tuinman) in dankbaarheid aanvaard.
Helemaal enthousiast heb ik vorig weekend 3 dgn achter elkaar een emmer leeg geslagen op de driving range. Maar dat vond mijn elleboog duidelijk minder: kreeg er zondagavond veel pijn aan. Daarom tot de volgende golfles (woe) rust gehouden en toen kreeg ik te horen, dat dat kwam omdat ik a m'n handen niet goed hield, b m'n re arm niet recht hield, c m'n onderarm niet draaide. Kortom: waarom moesten we eigenlijk oefenen?? Gelukkig weten we nu hoe het wél moet en dat kunnen we dan nu wel goed oefenen. Helaas houdt het oefenen voor Esther 'even' op: ze heeft gisteren met tennissen haar achillespees gescheurd en is dus de komende maanden uit de running. Balen!! Zeker omdat het hier over 2 maanden zomervakantie is en ze dan een grote reis naar Kaapstad met de auto gaan maken.
Dat wordt de komende tijd dus veel op de koffie bij haar.