Domper na heerlijke week USA

Het was een hele lange zit van meer dan 16 uur van Johannesburg naar Atlanta en al die tijd bleef het buiten donker omdat we met de nacht meevlogen. Tijd doorgebracht met 3 films kijken, slapen en lezen. Overstap in Atlanta ging redelijk vlot al vraag je iedere keer weer af waar al die mensen toch vandaan komen die ook door immigration moeten.
In Jacksonville op het vliegveld auto opgehaald en on our way to St. Augustine!
Helaas was onze kamer nog niet klaar bij de geboekte B&B, maar omdat we helemaal verreisd waren en ons vies voelden, wilden we ons graag opfrissen, dus zouden we tegen meerprijs een andere kamer krijgen. Maar toen we ook nog hoorden dat B&B in dit geval voor Bed&Brunch stond, knapten we echt af, want dat betekende dat we pas om half 10 konden eten. Daarom op zoek naar een andere B&B, wat gelukkig geen enkel probleem is, want het stikt ervan in de omgeving. Bij een aardige inn keeper een mooie kamer gevonden voor een zeer schappelijke prijs en zelfs nog dichter bij de Campus, dus helemaal goed. Annette was toen al bij ons en heeft ons via een zij ingang haar residence hall ingeloosd, want officieel zijn mannen niet toegestaan op de dorms... We hebben gezellig samen geluncht en 's middags na haar laatste les zijn we naar de mall in Jacksonville gegaan om wat te shoppen. Het was die avond ook Halloween en dus liepen er veel mensen verkleed over straat voor 'trick and treat'. 's Avonds had Annette nog een Halloweenfeest, ze ging verkleed als engel. De volgende ochtend had ze om 9u alweer een Algebra toets. Wij hebben die ochtend door het pittoreske en altijd gezellige oude centrum van St Augustine gelopen: stadje is zo compleet anders de andere Amerikaanse steden: in de hoofdstraat zijn alleen maar aparte winkeltjes, geen keten te bekennen.
's Middags met Annette naar de Target om goed in te slaan en wederom heerlijk geluncht op een terrasje, want heerlijk weer. Aan het eind van de middag zijn wij, de ouders, naar de receptie van de president van de college geweest en hebben zelfs een praatje met hem gemaakt. Volgens hem is Annette 'The Youngest Student Ever' op Flagler. Voor 's avonds hadden we bij hetzelfde restaurant gereserveerd waar ik ook met Annette in augustus heb gegeten, samen met haar roommate Shelby en haar ouders. En wonder oh wonder: Annette kreeg ook wijn ingeschonken!
Zaterdagochtend is Annette bij ons komen ontbijten in de B&B, hebben we een rondleiding met uitleg over de residence hall waar Annette woont, voormalig hotel gesticht door Henry Flagler een railway tycoon. Prachtige zalen! Na wederom een heerlijke lunch (Annette was het campus eten zo zat, dat we daar dus niet gegeten hebben) maar nu binnen want het regende, was het alweer tijd om afscheid te nemen... Op naar Suzanne in Springfield, Missouri.
Onze vlucht ging weer via Atlanta. Om half 9 's avonds waren we op het vliegveldje van Springfield. Blijf het 1 van de mooiste vliegvelden vinden: klein, compact, fris, schoon én gratis wifi!!
De winterjas kon meteen tevoorschijn gehaald worden: bbbrrrr
Nadat we waren ingecheckt in de B&B om de hoek van de universiteit, gingen we meteen naar de dorm van Suus. Zo anders dan bij Annette, maar ook een hele gezellige kamer. We gingen met z'n drieën nog wat drinken in downtown Springfield, maar werden bij de tent uitgezet omdat Suzanne nog geen 21 is... Bij de gratie Gods van de eigenaar mochten we blijven!
Zondagochtend zagen we pas hoe mooi de herfstkleuren waren. Het was een prachtige ochtend: heerlijke frisse herfstlucht en strakblauwe hemel. En toen bleek dat die dag de hele en halve marathon van Springfield werd gehouden: als Erik dat geweten had...
Suzanne kwam bij ons ontbijten, een klein hapje, want daarna had ze ontbijt met haar team. Wij zijn in die tijd naar de mall gegaan, want Erik had gelezen dat die om 10u open ging. Nou niet op zondag dus en dus liepen we voor t eerst van ons leven langs gesloten winkels in een mall. Net toen we weg wilden gaan, gingen er enkele winkels open. Dus heeft Erik nog wat kleren gekocht en een nieuwe cabin case.
Om 13u begon de wedstrijd, maar omdat er vanaf 12.15 werd ingespeeld, zaten we al op tijd op de tribune. Het was tevens 'Senior Day': de laatste wedstrijd voor de senioren (4e jaars) van het team. Hierna zullen zij waarschijnlijk nooit meer hockeyen, want clubs voor volwassenen bestaan er niet in de States. De Seniors werden 1 voor 1 omgeroepen met al hun statistiekjes (hoeveel wedstrijden gespeeld, hoeveel doelpunten gezet, hoeveel assisting goals, etc etc) en kwamen ze met hun ouders het veld op. In twee rijen kwamen de beide teams het veld op, stelden zich op en de basisspelers werden 1 voor 1 opgenoemd. Daarna draaiden ze naar rechts om naar de vlag te kunnen kijken en werd het volkslied gespeeld. Het was een spannende wedstrijd: MSU stond met 1-0 voor, maar Ball State verhoogde de druk. Het is een vreselijk veld om op te spelen, lijkt wel gewoon gras en dus konden er ook geen strafcorners met sleeppush genomen worden. In de laatste minuut scoorde Ball State en werd er dus verlengd tot de golden goal zou vallen. Gelukkig scoorde MSU snel in de verlenging. Het seizoen toch nog enigszins positief afgesloten, want wat hebben ze een pech gehad. Ze hebben in ruim 2 maanden 16 wedstrijden gespeeld en nu is het alweer over.
Aan t eind van de middag met Suus naar de maal en Target om het lijstje met benodigdheden af te werken.
We waren daar duidelijk in de bible belt, want op zondagavond waren er maar 2 restaurants open. Dus de keuze was snel gemaakt. Hier kreeg Suzanne wel weer een wijnglas voorgezet. Conclusie: ze zijn toch niet zo consequent in de US als we soms denken.
Maandagochtend had Suus eerst nog spaans en daarna zijn we naar Branson gereden, een toeristische plaats op een uur rijden van Springfield, bekend om z'n outdoor. Maar al wat wij zagen was een winkelstraat met min of meer dezelfde winkels als in de mall in Springfield... Beetje een afknapper.
's Avonds hebben we alledrie een heerlijke steak gegeten bij Flame, waar ik ook met Suzanne in aug heb gegeten.
Dinsdagochtend nog wat souvenirs in de Bearshop gekocht en even bij de coaches, Gabby en Sydney langs voor een babbeltje en toen was het ook hier tijd om afscheid te nemen...
Het waren 2 korte maar intensieve bezoekjes. We hebben uitgebreid met de meiden bij gekletst en zijn blij te kunnen constateren dat ze het zo goed maken!!
Na weer een reis van 24 uur kwamen we woensdagavond weer in Durban aan. Juist toen we bij de bagageband stonden, belde Simone (zus van Erik) met slecht nieuws: ze was opgenomen in het ziekenhuis omdat ze nog maar een nierfunctie had van 15%: opgezette lymfeklieren hadden haar urinewegen afgesloten. Inmiddels heeft ze kunst urineleiders, is er via ct scan geconstateerd dat ze geen uitzaaiingen in organen heeft, maar hebben 2 puncties uitgewezen dat er kankercellen in de lymfeklieren in haar hals en buik zitten... Ze is vandaag uit het ziekenhuis ontslagen. Binnenkort gaat ze naar het AVL ziekenhuis in Adam voor een second opion en via hen krijgt ze dan ook het behandelplan.
Het woord Palliatief is al gevallen. We zijn er helemaal kapot van: wat een bak ellende krijgt die meid over zich heen.... Denk je dat je weer bovenop bent met na 2 jaar geleden geopereerd en behandeld te zijn aan borstkanker en dan dit....