Huis een thuis, maar iets teveel ziekenhuis
Door: Karlien
Blijf op de hoogte en volg Karlien
24 November 2013 | Zuid-Afrika, Durban
Het is inmiddels alweer ruim weken geleden dat de container dan eindelijk maar toch arriveerde. Omdat die hier niet voor de deur mocht staan, stond hij verderop op een grote parkeerplaats waar vandaan de verhuizers met een bakkie (open vrachtwagentje) de dozen etc naar ons huis brachten. Ik was bij het openmaken van de container (hij was nog verzegeld!). Toen ik weer terugliep naar de auto hoorde ik een hoop kabaal achter me, draai me om en zie een deel van onze huisraad op straat liggen. Bleek dat de lading slechts werd tegengehouden door een simpel keukentrappetje en toen ze die weghaalden vielen de nieuwe matrassen en enkele dozen eruit. Ook op het hoofd van een verhuizer... Suf, dat ze dat in Nederland niet verzekerd hebben met een kruis, zodat de lading niet kan schuiven. Goed begin... De hele dag zijn ze bezig geweest met het uitladen en binnen zetten vd spullen. Omdat het ging regenen, zijn de dozen vd laatste lading in allerijl in de garage gezet. De volgende dag zijn er nog 3 mannen terug gekomen om meubels in elkaar te zetten. En toen kon voor ons het uitpakken beginnen... Wat hebben we een spullen... En dan te bedenken dat we in Boskoop al zoveel hadden weggegooid... Het is wel duidelijk dat ons huis daar veel groter was dan het huis hier, met name schort het hier aan bergruimte. Dus nog maar weer een schifting maken. Gelukkig kun je hier de mensen blij maken met alles wat jij niet meer wilt. Inmiddels zijn zo goed als alle dozen uitgepakt, hangt bijna alles aan de muur en staat er 1 kamer vol met dozen met boeken en hobbyspullen. En dus is ons huis nu eindelijk thuis aan het worden!! En kon ik nu ook eindelijk maar toch mensen uitnodigen. Wat ik afgelopen donderdag heb gedaan door een aantal vrouwen op de koffie uit te nodigen. Ik had woensdag een carrotcake en gezonde brownies (jawel! gemaakt van oa dadels, kokosolie, amandelmeel en cacao) gebakken. Er zijn 6 dames geweest: 3 Nederlandse en 3 Engelse. Een gezellige ochtend.
's Avonds met 2 van de Engelse vrouwen en hun mannen naar een wijnproeverij geweest (ja weer 1....). Dit keer stonden er 15(!) wijnen op de lijst: 1 met bubbels, 1 rosé, 8 witte en 5 rode. Een beetje teveel van t goede...
Afgelopen dinsdag ben ik dan voor t eerst op de golfbaan geweest. Zij die mij ook op FB volgen, hebben mijn belevenissen al kunnen lezen, want dat het één was vol leermomenten moge duidelijk zijn: ik was eerst op de verkeerde plek (bij de driving range, waar ook een proshop is), mijn lidmaatschap was nog niet in orde (dus als gast betaald), had verkeerde shirt aan (eentje zonder kraagje, dus ter plekke een poloshirt gekocht), bij afslaan bleek dat Chantal me een korte herenset te leen had gegeven (terug naar de proshop om daar een andere set te huren, gelukkig was Gert, m'n golfleraar die daar in de shop staat, zo lief me er gratis 1 te lenen). Dus ruim een uur later konden we dan eindelijk echt van start. In totaal hebben we 6 holes gereden (cart verplicht op estate 2) / gelopen met wisselend succes. Ik heb hele mooie ballen geslagen, maar nog te vaak sloeg ik er overheen. De afgelopen dagen weer op de driving range geoefend.
Erik is vorige week zondag naar Nederland gevlogen om met Simone naar het ziekenhuis te gaan. Maandag leek het erop dat de nierfunctie alweer achteruit aan t gaan was, daarom dinsdag terug voor een echo: mogelijk bloedstolseltjes in de stands. Daarom moest ze woensdag weer geopereerd worden. Maar woensdag waren de bloedwaarden van zowel dinsdag als woensdag beter en dus ging operatie niet door: eindelijk een beetje goed nieuws! Omdat de oncoloog geen tijd wilde verliezen heeft ze afgelopen vrijdag haar 1e chemo gehad. Ze moest zich om 8 uur melden en om 4 uur 's middags mocht ze weer naar huis. Ze heeft dit keer een kap op gekregen om te voorkomen dat haar haar uitvalt. 't Is niet gegarandeerd dat dit werkt, maar altijd t proberen waard. Omdat ze as maandagochtend een afspraak in t AVL heeft, heeft Erik z'n terugvlucht verzet, zodat hij met haar mee kan.
En toen belde m'n moeder vrijdag, dat m'n vader in t ziekenhuis ligt: mogelijk heeft hij een hartaanval gehad. Hij was donderdag alleen thuis toen hij zich niet lekker voelde worden (pijn tussen de schouderbladen en erg zweten), hij heeft meteen 112 gebeld. Toen mijn moeder thuis kwam, draaide de ambulance net bij hen de oprit op. Ze dacht dat ze moesten draaien, maar nee dus... dat was wel schrikken! Maar gelukkig maakt m'n vader het goed. Als het al een hartaanval is geweest, dan is het een lichte geweest, aan de achterkant vh hart en heeft het geen noemenswaardige schade veroorzaakt. Pffff, schijnt met n sisser af te lopen. Maar ondertussen denk je wel: het houdt maar niet op....
's Avonds met 2 van de Engelse vrouwen en hun mannen naar een wijnproeverij geweest (ja weer 1....). Dit keer stonden er 15(!) wijnen op de lijst: 1 met bubbels, 1 rosé, 8 witte en 5 rode. Een beetje teveel van t goede...
Afgelopen dinsdag ben ik dan voor t eerst op de golfbaan geweest. Zij die mij ook op FB volgen, hebben mijn belevenissen al kunnen lezen, want dat het één was vol leermomenten moge duidelijk zijn: ik was eerst op de verkeerde plek (bij de driving range, waar ook een proshop is), mijn lidmaatschap was nog niet in orde (dus als gast betaald), had verkeerde shirt aan (eentje zonder kraagje, dus ter plekke een poloshirt gekocht), bij afslaan bleek dat Chantal me een korte herenset te leen had gegeven (terug naar de proshop om daar een andere set te huren, gelukkig was Gert, m'n golfleraar die daar in de shop staat, zo lief me er gratis 1 te lenen). Dus ruim een uur later konden we dan eindelijk echt van start. In totaal hebben we 6 holes gereden (cart verplicht op estate 2) / gelopen met wisselend succes. Ik heb hele mooie ballen geslagen, maar nog te vaak sloeg ik er overheen. De afgelopen dagen weer op de driving range geoefend.
Erik is vorige week zondag naar Nederland gevlogen om met Simone naar het ziekenhuis te gaan. Maandag leek het erop dat de nierfunctie alweer achteruit aan t gaan was, daarom dinsdag terug voor een echo: mogelijk bloedstolseltjes in de stands. Daarom moest ze woensdag weer geopereerd worden. Maar woensdag waren de bloedwaarden van zowel dinsdag als woensdag beter en dus ging operatie niet door: eindelijk een beetje goed nieuws! Omdat de oncoloog geen tijd wilde verliezen heeft ze afgelopen vrijdag haar 1e chemo gehad. Ze moest zich om 8 uur melden en om 4 uur 's middags mocht ze weer naar huis. Ze heeft dit keer een kap op gekregen om te voorkomen dat haar haar uitvalt. 't Is niet gegarandeerd dat dit werkt, maar altijd t proberen waard. Omdat ze as maandagochtend een afspraak in t AVL heeft, heeft Erik z'n terugvlucht verzet, zodat hij met haar mee kan.
En toen belde m'n moeder vrijdag, dat m'n vader in t ziekenhuis ligt: mogelijk heeft hij een hartaanval gehad. Hij was donderdag alleen thuis toen hij zich niet lekker voelde worden (pijn tussen de schouderbladen en erg zweten), hij heeft meteen 112 gebeld. Toen mijn moeder thuis kwam, draaide de ambulance net bij hen de oprit op. Ze dacht dat ze moesten draaien, maar nee dus... dat was wel schrikken! Maar gelukkig maakt m'n vader het goed. Als het al een hartaanval is geweest, dan is het een lichte geweest, aan de achterkant vh hart en heeft het geen noemenswaardige schade veroorzaakt. Pffff, schijnt met n sisser af te lopen. Maar ondertussen denk je wel: het houdt maar niet op....
-
24 November 2013 - 13:14
Mam:
Gelukkig is alles goed. Pap mag al weer drie uit bed.
En jij moet dit alles alleen op afstand verwerken. Gelukkig hebben we Face Time. Dan lijkt de afstand niet zo ver. -
24 November 2013 - 13:59
Cisca:
Wat een heftige gebeurtenissen, Karlien. Ik weet niet we Simone is, maar het is kennelijk dichtbij anders zou Erik er niet voor terugvliegen. Dat zijn de mindere momenten van wonen in het buitenland. Ik wens je ook veel fijne, bijzondere momenten in Zuid-Afrika en sterkte met Simone en je vader! -
24 November 2013 - 16:02
:
Cisca, Simone is de zus van Erik -
24 November 2013 - 17:52
Yvonne Smitskamp:
he dat is inderdaad even schrikken zeg van je vader, maar gelukkig dat het nu weer beter gaat. De grote nadelen van het in het buitenland wonen. Op zulke momenten zijn we net even te ver weg! Wat lief dat Erik zijn zusje steunt met haar ziekte. Heel veel sterkte en liefs uit Houston xxx -
24 November 2013 - 18:27
Elvira:
Wat een schrik! Ik hoop dat Simone zo goed mogelijk door de chemo komt, keep my fingers crossed. En wat erg van je vader zeg. Wel verstandig dat ie direct heeft gebeld en dat daarmee misschien erger is voorkomen.
Geniet van de mooie tijd daar, de zomer komt eraan! x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
