Sociaal leven, Festive Season en Madiba

Gisteravond even voor middernacht gaf m'n mobiel een 'ping', deze is afkomstig van de NOS app en betekent dat er iets belangrijks is gebeurd. En inderdaad: Madiba, zoals Nelson Mandela hier door velen wordt genoemd, is op 95-jarige leeftijd overleden.
Mandela heeft vele namen, hier een opsomming:
Each name has its own special meaning and story. When you use them you should know what you are saying and why. So here is a brief explanation of each name.
ROLIHLAHLA – This is Mr Mandela’s birth name: it is an isiXhosa name which means “pulling the branch of a tree”, but colloquially it means “troublemaker”. His father gave him this name.
NELSON – This name was given to him on his first day at school by his teacher, Miss Mdingane. Giving African children English names was a custom among Africans in those days and was influenced by British colonials who could not easily, and often would not, pronounce African names. It is unclear why Miss Mdingane chose the name “Nelson” for Mr Mandela.
MADIBA – This is the name of the clan of which Mr Mandela is a member. A clan name is much more important than a surname as it refers to the ancestor from which a person is descended. Madiba was the name of a Thembu chief who ruled in the Transkei in the 18th century. It is considered very polite to use someone’s clan name.
TATA – This isiXhosa word means “father” and is a term of endearment that many South Africans use for Mr Mandela. Since he is a father figure to many, they call him Tata regardless of their own age.
KHULU – Mr Mandela is often called “Khulu”, which means great, paramount, grand. The speaker means “Great One” when referring to Mr Mandela in this way. It is also a shortened form of the isiXhosa word “uBawomkhulu” for “grandfather”.
DALIBHUNGA – This is the name Mr Mandela was given at the age of 16 once he had undergone initiation, the traditional Xhosa rite of passage into manhood. It means “creator or founder of the council” or “convenor of the dialogue”. The correct use of this name when greeting Mr Mandela is “Aaah! Dalibhunga”.

Ik heb nog geen tv gekeken, maar op de radio wordt de hele dag muziek gedraaid, die een hommage aan Mandela brengt, afgewisseld met vele van zijn speeches en wat anderen over hem te zeggen hebben.
Wedden dat Adriaan van Dis vanavond bij DWDD zit?!
De vlaggen hangen tot de begrafenis half stok en de meeste mensen maken er een opmerking over, maar verder gaat het leven hier gewoon door.
Dus ook m'n pilatusklasje vanochtend. En zojuist heb ik nog op de driving range geoefend. Met de beweging zit het dus wel weer goed voor vandaag.
Eindelijk maar toch hebben we dan afgelopen weekend voor t eerst mensen bij ons thuis uitgenodigd. Al begon het vrijdagavond wel met enige vertraging, want Mark en Yvonne zouden om half 7 komen eten, maar waren er uiteindelijk om kwart over 9, omdat er een slang in hun kledingkast zat…. Ze hebben de snake catcher gebeld, maar toen die kwam was de slang pleite: omdat er gaten in het plafond vd kast zitten, is hij nog het dak op geweest maar ook daar geen teken. Of was het misschien een gay-snake…
Zaterdagavond was onze eerste braai een groot succes: grote stukken beef (vlees is hier belachelijk goedkoop, een stuk van ruim een kilo kost omgerekend nog geen €15), portobello's en gepofte aardappels op de bbq en uit de oven asperges met pancetta. Ik had vooraf bij de borrel tapanade gemaakt en als toetje limoncello tiramisu. We hadden 3 stellen te eten: Esther en Hans, waar we natuurlijk al heel vaak hebben gegeten; Anne en Marijn (collega van Erik, jong stel, met 2 meiden van 1 en 3) en Aernout en Debora (zij werkt hier voor Unilever en hij is voor zichzelf een marktonderzoek bedrijfje begonnen, 3 kids: meisje van 3 en 2 jongens van 5 en 7).
Er is een groepje dat iedere dinsdagochtend golft: 1 man (Aernout, die z'n eigen tijd kan indelen) en een aantal dames (Ned en Duits).
Ik heb dinsdag met Aernout en Nienke (haar man werkt ook voor Unilever, 2 kids: jongetje van 1 en meisje van 4) gegolfd. Het ging zo,zo. Toch wel een heel verschil met de driving range, waar ik 2/3 vd ballen goed sla… Maar ik blijf het leuk vinden. Dus je kunt wel raden wat ik hoop dat er voor mij onder de kerstboom ligt….

En inmiddels is de Festive Season hier van start gegaan: zaterdagmiddag was de Vopak Xmas party voor de kinderen. Op een heel groot terrein stond van alles opgesteld van bouncy castle tot bad vol schuim en van glijbaan met zeepwater tot zweefmolen(tje). Santa was een grote aanfluiting: iel mannetje in heel goedkoop pak, zonder kussen eronder, geen bel, geen ho,ho,ho. Dus dat moet volgend jaar anders. Hoeveel leuker was dan Sinterklaas de volgende dag met de Ned kinderen. De Sint stond achter op een golfkarretje, die helemaal versierd was met allemaal grote cadeaus en vlaggetjes. Er is hier een grote schare kinders tussen de 0 en 10. Sint had zich goed ingelezen in de verhalen over de kinders en kwam dus zeer overtuigend over. Ook werd er veel gezongen.
Morgenavond is de Vopak Xmas Party voor de volwassenen met een diner.
Gisteren is de zomervakantie begonnen, die duurt hier 7 weken. En de grote uittocht gaat dus beginnen. Veel Ned gezinnen gaan met de auto naar Kaapstad: 1800 km! En dan daar natuurlijk ook nog rondrijden. Je moet dus wel van autorijden houden…
Het schijnt dat vanaf 15 december het hele leven hier zo'n beetje plat ligt. Dan heeft bijna iedereen vakantie en heeft niemand haast, de winkelcentra puilen uit en het schijnt dat het leven zich in slow-motion afspeelt: mensen lopen dan nog langzamer, dan ze nu al doen…

Suzanne en Annette hebben vorige week het Thanksgiving-weekend samen doorgebracht in St Augustine. Ze waren voor t diner uitgenodigd bij de familie van een vriendin van Annette, die een half uur van de college woont.
Jammer, dat je zonder auto helemaal niks kunt in the States: de meiden hadden nl graag met z'n tweeën willen shoppen in Jacksonville, maar konden daar niet komen. Gelukkig hebben ze zich prima vermaakt in t oude centrum van St. Augustine. Al viel het weer jammer genoeg wat tegen, waardoor ze niet bij de pool konden zitten. (Gisteren lag Annette wel bij t zwembad en ploeterde Suzanne door de sneeuw naar haar laatste les; er wordt voor de nacht 18 graden vorst voorspeld).

Vorige week maandag is Ollie gecastreerd. Arme hond, op z'n oude dag (hij wordt over een maand 10)… Maar behalve dat het een regel hier op de Estate is, was het ook medisch gezien noodzakelijk want hij heeft een vergrote prostaat. Hij was de eerste dagen heel zielig en had geen zin om te lopen: bleef staan bij einde van onze oprit. Maar hij is nu gelukkig weer helemaal de oude!

Update over Simone: de oncoloog is erg tevreden. Volgens hem slaat het aan! Dat ziet hij aan haar bloedwaardes, de minder opgezette buik, geen misselijkheden/spugerij meer en ook geen diarree meer. Bovendien vindt hij dat ze er best goed uit zie (al vraagt Simone zich af welke spiegel hij gebruikt...). Kortom ze mag volgens hem echt tevreden zijn, want het was nog maar te bezien of het aan zou slaan en of het zo snel ook zijn werking ging doen. Ze voelt zich ook een stuk beter afgezien van de moeheid en de chemotroep.
Moeilijk om je dan toch te blijven voorstellen, dat deze chemo alleen wordt gegeven om de boel te rekken en dat genezing echt niet meer mogelijk is… Maar daarom is het ook wel weer belangrijk om je aan dit soort goede nieuws vast te klampen, omdat je natuurlijk hoopt dat ze het zo lang mogelijk om een zo menswaardig mogelijke manier vol blijft houden!!

En mijn vader heeft uiteindelijk maar een paar dagen in t ziekenhuis gelegen en lijkt niks te hebben overgehouden aan de lichte hartaanval. Hij heeft deze week weer autogereden en voet zich prima. Dat is gelukkig met een sisser afgelopen!!

Ik sluit af met een quote van Mandela:
“What counts in life is not the mere fact that we have lived. It is what difference we have made to the lives of others that will determine the significance of the life we lead.”

Fijn weekend allemaal, kus, Karlien